วันศุกร์ที่ 7 มิถุนายน พ.ศ. 2556

Book

    ผมคนหนึ่งที่เป็นคนชอบหนังสือเอามากๆ อยากเขียนหนังสือเป็นของตัวเองซักเล่ม แต่ไม่รู้จะเริ่มยังไงดี ไม่รู้จะตั้งชื่อหนังสือว่าไงดี(ก็ไม่รู้ว่าจริงๆแล้วเค้าตั้งชื่อหนังสือก่อนเขียนหรือว่าเขียนเนื้อหาข้างในให้เสร็จก่อนแล้วจึงตั้งชือ) ช่างมันเถอะ พอไปเจอโน่น ไปเจอนี้ก็อยากจะเอามาเขียนเป็นหนังสือซะหมด(ฮ่าๆๆ) ก็น่ะทำไงได้ มันชอบอ่ะ แต่พอทำท่าจะเขียน มันกลับอธิบายถ้อยคำเหล่านั้น ไม่สามารถถอดออกมาจากภายในใจลึกๆได้ ถ้าถามหัวข้อเหรอ มันหมุนเต็มอยู่ในหัว ถ้าหัวแตกมันคงไหลออกมาแทนแลือดเลยล่ะมั้ง(ฮ่าๆๆ) ให้เขียนเรื่องความรักเหรอ ?? ไม่ดีมั้ง เพราะความรักแต่ล่ะครั้งมันช่าง...ห่วยแตกอยากบอกใคร  อกหักน่ะเหรอไม่เคยสัมผัสแม้แต่คำว่าอกหักด้วยซ้ำ อย่าไปพูดถึงมันเลย ไปเรื่องเรียนก็เรียนได้น่ะ แต่ก็ไม่มีอะไรอีกเช่นกัน ไม่ใช่นักเรียนดีเด่น ไม่ใช่นักกิจกรรมดีเด่น และไม่ได้วาดภาพอย่างจิตรกร ก็แค่เป็นคนหนึ่งที่เรียนวิชา แมทฟอคอม(mathematic for information technology) มาได้ด้วยเกรอ D ไม่ใช่เป็นคนสอนเพื่อนแล้วเพื่อน...เข้าใจอย่างทะลุปรุงโปรง การใช้ชีวิตดีกว่า(ฮ่าๆๆ) ยิ่งแล้วใหญ่เลย ไม่ดิ ยิ่งแย่ใหญ่เลย ครั้งแรกที่ผมขึ้นรถจากกรุงเทพมาภูเก็ต ก็คือตอนผมเริ่มขึ้นปี 3 นี่เอง(ฮ่าๆๆ) มันเป็นอะไรที่ตลกขบขับเป็นอย่างมาก ใครจะเชื่อหน้าตาเถื่อนๆแบบผมจะไม่เคยผ่านโลกที่มันไม่ได้กว้างขวางเอาเสียเลย แล้วถ้าพูดถึงเรื่องถูกหลอก เป็นนิจล่ะครับ มันก็แปลกดีว่าไหม มาคิดดู ว่าตัวเราเองมีดีอะไรบ้างที่จะไปวัดกับเพื่อนเค้าได้ ไปเปรียบเทียบกับเพื่อนเค้าได้ ไม่มี ไม่มีเลยจริงๆ เพราะอย่างนี้ไงเราจึงต้องพัฒนา พัฒนาเพื่อให้มี ให้ทัดเทียมกับคนอื่น เพื่ออะไรเหรอครับ ก็ตอบง่ายๆเลย ครอบครัวของผมไง มันเป็นสิ่งที่ทำให้เรารู้ว่าครอบครัวทำเพื่อใคร และเราก็ต้องทำเพื่อใคร ใครซักคน... มันเป็นคำตอบง่ายๆ ง่ายจริงๆว่าสุดท้ายแล้วจุดหมายของเราคืออะไร.
(07/06/2556 ไม่มีหัวข้อ)

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น